رفیقــــو ساله از عمرو تموم شو
|
و ای ساله ک گذشت هل و حروم شو
|
نه اوقدر مه عبادت کی ده ای سال
|
که گــویم آه وصد افســـوس پارسال
|
گذشت یک ساله از عمر مایو هو
|
وه مایو خود ره هی ور سخته ور خو
|
و ســال نــو بیمــه با گل و دال
|
امیــد درم کــه بشد بــه ز پارســال
|
هوپای سفره ی هفت سین بخنده
|
در غصـــه به روی خـــــود ده بنده
|
همه باهم بشم همدل و یک رنگ
|
نـــه ده فکـــر کلک و مکـــر و نیرنگ
|
اگر سکـــه نصیب جمع مـــا شه
|
تمـــوم مشکلات مــا دوا شــــه
|
نهال سنجد خه نس ، عناب مکرن
|
چنـــو دست پچـــه و بی تاب مکرن
|
سمــاق بر خیلـــه از دردو دوای
|
تــرش ره خوب کند ، بر سقل شفای
|
ده سال نو سپند ور دود کنم به
|
وه غصـــه ر تا ابـــد نابــود کنم به
|
خدا از سبـــزیو مار کَکُلــه ده
|
به جای فرق کچـــل ما فکلــه ده
|
اگر از سیبـــون قرمز بیــــارن
|
دگــــه تا سال بعد غصــــه نخارن
|
و سیر و سرکه با هم سازگارند
|
نــه از قومـــون دور ، بلکــه برارن
|
خداوندا بحق سفره ی هفت سین
|
به حــق سوره ی طاهــا و یاسیــن
|
که سال نو بشه ساله به برکت
|
نه که کم سود و وازک پر ز زحمت
|
همه سالم بشند و شاد و خندو
|
نه درد سر کشنــــد نه درد دندو
|
دعـــا از مــه و آمین از شمایو
|
خـــدا گه رحــم کنه ور ما گدایــو
|